- Kitap ve dolaysıyla konular, hala güncelliğini koruyor; Rabbim razı kalsın yazarından ve onu mağfiretinde konaklasın. Zaten okuduğum/bitirdiğim her kitabın son cümlesinin ardından yazarına muhakkak dua ederim, Allahım’ın razı olmasını dilerim ondan.
- Tekfir meselesiyle ilgili yaklaşım ve düşünceler çok güzel. Özellikle malum konunun son cümlesi takdirlik: Sonuç malumunuz! Onları İslam’dan, kendilerini de insanlardan tecrit etmiş oldular. Meselenin aynı mahiyette ve değişmeden yürümesi Müslümanlar adına çok acınası bir durum.
- Bilgi Koması başlıklı yazıdaki, “Âlemlerin Rabbi olan Allah’a, yaptıklarınızdan ve yapmanız gerekirken yapmadıklarınızdan hesap vereceksiniz.” ipince sorgulayıcı cümle beni epeyce düşündürdü. Normal bir okuma sergilediğimiz için doğal olarak bu cümleden ve o iki satırlık uzunca noktalardan (……….) sonra kaldığımız yerden devam ettik. Fakat noktaların hemen sonrasında ard arda dizilen soru cümleleri, bizi tekrar o cümleye dikkat kesilmemize sebep oldu! Ve hakikaten çok önemli ve önemli olduğu kadar da hayati bir husus dile getirilmişti... Aynı konunun sonlarında, çoğalan kitaplardan ve aynı şekilde bollaşan okumalardan dem vurulmuş. Peki, günümüze gelindiğinde, yığınlarca piyasaya sürülen kitaplara ve bilgi açısından sınırı/kotası olmayan (kitapların da yüklü olduğu) bilgisayarlara bakıldığında, vakaya nasıl bir şerh düşer muhterem Alagaş?
- Haydin Cennete başlıklı yazısında Alagaş, 1981–1982 yıllarındaki hallerine özlem duyduğunu belirtmiş özellikle. Ve kitap, 1990’da baskıya konulmuş. Yazarımız, 8-9 yıl önceki sahip olduğu kimlik ve kişiliğini takdir ederek dile getiriyor. O günlerden yakaladığı kimlik ve kişiliği şimdilerde, yani 90’larda esamesinin olmadığını belirtiyor. O yıllardaki kalbi durumunun daha geniş, daha temiz, daha sıcak, daha yumuşak olduğunu ve kalbi yönelişlerinin de daha samimi olduğunun altını çiziyor… Şimdiye gelindiği vakit, kitabın yazıldığı tarihten ya da yayınlandığı tarihten diyelim, yaklaşık 20 yıl geçmiş! Evet, sorum kolay olacak; fakat cevabı da kolay olur mu bilmiyorum: Muhterem Alagaş ağabeyim 90’larda beğenmediği kimlik ve kişiliğine bugünden, 2009’dan baktığında özlem duyuyor mu? Yıllar eskitiyor, yıllar yoruyor, yıllar yoluyor mu insanı acep?
- Sona Son Kala için değineceğim bir yer daha vardı, önceki mektubumda eklemeyi unutmuşum, buraya sıkıştırayım istedim… Diyorsunuz ki orada: “Ayetleri hiçbir zaman tam anlamıyla, Hakkın muradınca anlayamayız. Her verdiğimiz mananın ardında ve ötesinde muhakkak bir anlam daha vardır. Tek bir anlamla yetinmemek ve ‘anladığımızın anlatılmak istenilen’ olmadığını düşünmeliyiz. Defaatle okumalı okumalı okumalı ve anlam üzerinde kafa yormamız gerekir.” Anladığım kadarıyla meramınız bu meyanda. Diyorum ki, şu halde kitabımızı hakkıyla anlamamız ve idrak etmemiz mümkün değil. Zira hiçbir anladığımız Kuranın kendisi olmayacak ve biz dur-duraksız anlamlar çıkarma peşinde olacağız. Hasılı kelam, Kuran’ı anlamaya çalışmaktan dolayı, onu yaşamaya fırsatımız olamayacak! Hayatta gördüğümüz ve şahid olduğumuz rutin(genelde hep aynı, değişmeyen) işlerde-hallerde bile bir olaya aynı gözle, aynı duygu yoğunluğuyla bakamıyoruz. O zaman diyebilir miyiz, bu gördüğümüz ya da anladığımız şeyler, bizim fark edişimizin ötesinde hülasalar taşır? Düzeltin lütfen tasavvurumu…
Son olarak Alagaş üstadıma çok dua ettiğimi ve kendisini Rabbim için çok sevdiğimi, geçen ki mektubumda da belirttiğim gibi, not düşmek isterim. Kayserinin yerel radyolarından olan Birlik FM’de(www.birlikfm.net) Çarşamba günleri saat 19.00’da yaptığım Salihlerle Yürümek isimli programımda, Muhteremin Beklenen Müslümanlara isimli kitaplarından bol miktarda faydalandığımı bildirmeden geçemeyeceğim. İlk kitabı tamamladık, ikinciden devam ediyoruz; dördünü de bitirmeyi umut ediyoruz.
Rabbim nasip ederse, okuduğum tüm kitaplarınıza dair değinilerimi sürdüreceğim. Dileğim odur ki, bu değinilerimdeki maksadım sahihçe anlaşılsın ve gerekli şerh için tarafıma bir şekilde dönülsün.
Sizi Rabbi için çok seven ve üzerinizden dualarını eksik etmeyen bu kardeşinize, sizlerin de dualar biriktirmenizi istirham ederiz. Selametle kalalım inşaAllah…
- Tekfir meselesiyle ilgili yaklaşım ve düşünceler çok güzel. Özellikle malum konunun son cümlesi takdirlik: Sonuç malumunuz! Onları İslam’dan, kendilerini de insanlardan tecrit etmiş oldular. Meselenin aynı mahiyette ve değişmeden yürümesi Müslümanlar adına çok acınası bir durum.
- Bilgi Koması başlıklı yazıdaki, “Âlemlerin Rabbi olan Allah’a, yaptıklarınızdan ve yapmanız gerekirken yapmadıklarınızdan hesap vereceksiniz.” ipince sorgulayıcı cümle beni epeyce düşündürdü. Normal bir okuma sergilediğimiz için doğal olarak bu cümleden ve o iki satırlık uzunca noktalardan (……….) sonra kaldığımız yerden devam ettik. Fakat noktaların hemen sonrasında ard arda dizilen soru cümleleri, bizi tekrar o cümleye dikkat kesilmemize sebep oldu! Ve hakikaten çok önemli ve önemli olduğu kadar da hayati bir husus dile getirilmişti... Aynı konunun sonlarında, çoğalan kitaplardan ve aynı şekilde bollaşan okumalardan dem vurulmuş. Peki, günümüze gelindiğinde, yığınlarca piyasaya sürülen kitaplara ve bilgi açısından sınırı/kotası olmayan (kitapların da yüklü olduğu) bilgisayarlara bakıldığında, vakaya nasıl bir şerh düşer muhterem Alagaş?
- Haydin Cennete başlıklı yazısında Alagaş, 1981–1982 yıllarındaki hallerine özlem duyduğunu belirtmiş özellikle. Ve kitap, 1990’da baskıya konulmuş. Yazarımız, 8-9 yıl önceki sahip olduğu kimlik ve kişiliğini takdir ederek dile getiriyor. O günlerden yakaladığı kimlik ve kişiliği şimdilerde, yani 90’larda esamesinin olmadığını belirtiyor. O yıllardaki kalbi durumunun daha geniş, daha temiz, daha sıcak, daha yumuşak olduğunu ve kalbi yönelişlerinin de daha samimi olduğunun altını çiziyor… Şimdiye gelindiği vakit, kitabın yazıldığı tarihten ya da yayınlandığı tarihten diyelim, yaklaşık 20 yıl geçmiş! Evet, sorum kolay olacak; fakat cevabı da kolay olur mu bilmiyorum: Muhterem Alagaş ağabeyim 90’larda beğenmediği kimlik ve kişiliğine bugünden, 2009’dan baktığında özlem duyuyor mu? Yıllar eskitiyor, yıllar yoruyor, yıllar yoluyor mu insanı acep?
- Sona Son Kala için değineceğim bir yer daha vardı, önceki mektubumda eklemeyi unutmuşum, buraya sıkıştırayım istedim… Diyorsunuz ki orada: “Ayetleri hiçbir zaman tam anlamıyla, Hakkın muradınca anlayamayız. Her verdiğimiz mananın ardında ve ötesinde muhakkak bir anlam daha vardır. Tek bir anlamla yetinmemek ve ‘anladığımızın anlatılmak istenilen’ olmadığını düşünmeliyiz. Defaatle okumalı okumalı okumalı ve anlam üzerinde kafa yormamız gerekir.” Anladığım kadarıyla meramınız bu meyanda. Diyorum ki, şu halde kitabımızı hakkıyla anlamamız ve idrak etmemiz mümkün değil. Zira hiçbir anladığımız Kuranın kendisi olmayacak ve biz dur-duraksız anlamlar çıkarma peşinde olacağız. Hasılı kelam, Kuran’ı anlamaya çalışmaktan dolayı, onu yaşamaya fırsatımız olamayacak! Hayatta gördüğümüz ve şahid olduğumuz rutin(genelde hep aynı, değişmeyen) işlerde-hallerde bile bir olaya aynı gözle, aynı duygu yoğunluğuyla bakamıyoruz. O zaman diyebilir miyiz, bu gördüğümüz ya da anladığımız şeyler, bizim fark edişimizin ötesinde hülasalar taşır? Düzeltin lütfen tasavvurumu…
Son olarak Alagaş üstadıma çok dua ettiğimi ve kendisini Rabbim için çok sevdiğimi, geçen ki mektubumda da belirttiğim gibi, not düşmek isterim. Kayserinin yerel radyolarından olan Birlik FM’de(www.birlikfm.net) Çarşamba günleri saat 19.00’da yaptığım Salihlerle Yürümek isimli programımda, Muhteremin Beklenen Müslümanlara isimli kitaplarından bol miktarda faydalandığımı bildirmeden geçemeyeceğim. İlk kitabı tamamladık, ikinciden devam ediyoruz; dördünü de bitirmeyi umut ediyoruz.
Rabbim nasip ederse, okuduğum tüm kitaplarınıza dair değinilerimi sürdüreceğim. Dileğim odur ki, bu değinilerimdeki maksadım sahihçe anlaşılsın ve gerekli şerh için tarafıma bir şekilde dönülsün.
Sizi Rabbi için çok seven ve üzerinizden dualarını eksik etmeyen bu kardeşinize, sizlerin de dualar biriktirmenizi istirham ederiz. Selametle kalalım inşaAllah…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder