İnsanlığa ve insanlığımıza hayretler içerisinde bakıp kahroluyorum. Bu duruma nasıl geldik ve niçin hala kurtuluş yollarına başvumuyoruz.?
Hayy Rabbim!
Bize bir çıkış göster, bize yardım et; bizi bizden elimizden dilimizden ve nefsimizden koru.
Biz kullarını aciz eyleme Rabbim!
Biz bu çağda yaşıyoruz ve bu çağdan sorumluyuz. Peki “bu çağın hesabını nasıl verecek insanlar?”
İslamî fıtrat üzere doğan her bebek, acaba daha sonraki vakitlerini tahmin etme gücüne sahip olsaydı, büyümek ister miydi? Yoksa, “ben büyümek istemiyorum; anne-baba lütfen beni büyütüp de beni benden ayırmayın. Bana zulmetmeyin, bana acıyın.” mı derdi acaba?
Ey Rabbimiz!
Sen biz acizlere, Rabbani fıtrat üzere doğduğumuz gibi, yine o fıtrat üzere yaşayarak büyümeyi ve bu fıtratla son nefesimize kadar yaşam sürmeyi nasip eyle!
Bu, Senden büyük isteğimiz/duamızdır.
Bizi, nefsimize uymaktan, cehalete kulluktan, yanlış yollara sapkınlıktan, Rabbani dava üzere olmaya çalışırken, pısırıklıktan ve en önemlisi de ‘yaşamamamız gerekirken yaşadıklarımızdan’ uzak tut. (Amin)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder